Sözcü yazarı İsmail Saymaz, bugünkü yazısında, Seyahat Parkı hareketlerinde içki içildiği argüman edilen Bezmialem Valide Sultan Camii’nde içki içildiği haberlerinin gerçek olmadığını söyleyen caminin o dönemki imamı olan CHP milletvekili adayı Fuat Yıldırım’ın açıklamalarına yer verdi. Ulusal Saraylar Yönetimi Lideri olan Yasin Yıldız ve grubunun yalnızca mescitte çekim yapmasının akabinde, pencere kenarına sıkıştırılan ezik bira kutusunu mescitte gezdirilerek çekilmiş fotoğraflarının basında yer bulduğunu anlatan imam Yıldırım, ayrıyeten o periyot elinde silahlar olan altı kişilik bir kümenin kendisine “Sen nasıl yalanlarsın Cumhurbaşkanımızı” diyerek saldırdığını açıkladı.
O günlerde mescitte yaşananları anlatan Yıldırım, olayların akabinde AKP Sakarya Milletvekili Süleyman Gündüz ve Devlet Bakanı Hâkim Bağış’ın geldiğini, “İçki içilip içilmediğini bilmiyorum, görmedim, kameralarda çıkacak” dediğini lakin Bağış’ın çıkışta kameralara “Fuat hocayla görüştük. ‘İçki içilmedi’ dedi. Basın Kurulu’ndan tehdit etmişler” açıklamasını yaptığını anlattı. Hükümran beyefendi senaryo yazmış” diyen Yıldırım, “Tabii Erdoğan, Afrika gezisinden geri döndü. Birkaç gün sonra bir milyonluk mitingde ‘Gideceksiniz caminin hocasını tehdit edeceksiniz, palavra yanlış haber yazacaksınız’ dedi. Eyvah! İş koptu. Büsbütün Cumhurbaşkanı aldatıldı” diye konuştu.
Yasin Yıldırım, yaşananları şöyle anlattı:
“Günlerden Cuma. Akşam namazına yanlışsız gaz bombası sesleri geldi. Ben Seyahat Parkı’nda olay olduğunu bilmiyorum. Bir küme caminin kapısına dayandı. Polis bastırıyor. Küme 1500 kişiydi. Biz korktuk. Kapıyı kilitledik. Yüklenince kilit attı. Dedik ki mabettir. Adabına uygun olun. İkna ettik. Polis çekilince camiyi boşalttık.
Döndük cumartesiye. Ben tek başımayım. Öğlen namazına hazırlanıyordum. Bir baktık, sloganlar. Dediler ki CHP’nin Kadıköy’deki mitingi ertelendi. Seyahat Parkına dayanak için halk oraya çıkıyor. Emniyet’in ihmali var. O kadar insan biriktirmeyebilirdi. Güya şuurlu biçimde getirdiler Dolmabahçe’ye. Beşiktaş’tan, Eminönü’den harıl harıl insan geliyor. Taksim’e çıkamıyorlar. Yediğimiz gazın haddi hesabı yok. Mescide geçtim. Gebe bayanlar, kronik rahatsızlığı olanlar, yaşlılar var. İnanç turizmi için gelenler sıkışmış. Tek girebileceği kapalı alan cami. Hepsi yüklenince telsiz mikrofonu aldım. Dedim ki ‘Caminin adabına uygun oturun, ayakkabılarınızı çıkarın.’ Sözümün dışına çıkmadılar. Cami boşalıyor, tekrar doluyor. Allah korusun, havaifişek atılsa camiyi yakar. Madımak Oteli’ne döneriz. Aradım valiyi. Aldığım karşılık ne, biliyor musunuz. ‘Hocam başının devasına bak, oraya polis sokamam.’
Ne yapmam gerekiyor? Bırakıp kaçmam mı lazım? Kaymakam yok. Belediye lideri yok. Müftü izinde.
Camide Cumhurbaşkanımızın ailesine hakaret edilen pankart açıldı. Hanımlar açanları pataklayıp pankartı yırtıp attı.
Akşam-yatsı ortasında şiddetli çatışma oldu. Dolmabahçe Sarayı’ndakiler girişe kum torbaları koydular, kapıları kilitlediler, ışıkları söndürdüler. Karanlıkta kaldık. Yalnızca caminin ışıkları var. Ülkemizi Allah korudu o gece. Allah koruma etsin, bomba atılsa ve ormanlık alandan taransa iç savaş çıkardı. İkiye bölünürdü ülke. O yaşadıklarım aklıma geldikçe bedeli neyse ödemeye paha. Alan büsbütün genç… Kimi çocukları bunlar? Terörist de olsa senin ülkenin çocukları kardeşim. O denli değil mi?
Beyaz önlüklü kızlar ve delikanlılar yaralılarla kapıya dayandı. Bu beşerler yaralı, ölecek.
Anlaşma yapalım’ dedim. ‘Caminin iç kısmını açmayalım. Birinci ve ikinci giriş kısmını tahsis edebilirim’ dedim. Yaralılar içeride birikti. İlaç yok. Kaval kemiği kırılmış, kemik çıkmış, kafatası kırılmış, çelik tellerle dikiliyor. Uyuşturmadan, bağırta bağırta. Bir insanın gözünün bu kadar büyüyebileceğini orada gördüm, otomobil farı üzere sarkmıştı. Gece 3’e kadar birinci yardım yaptık.
Olaylar sakinleşince gittiler. Sabah namazını kıldık. Şükrettim, Yarabbi bir sorun çıkmadı diye.
Pazar günü müsaadeli olmama karşın döndüm. İmam çekip gidiyor. Caminin güvenliği korkmuş. Girdim mescide saat 10-11. Nerden müdahale edeceğimi bilmiyorum. Mescitteki sağlıkçılara bakıyorum, cumartesi günküler değil. “Kapıyı açmıyorum” deme bahtın var mı? Sokak yanıyor. Gencecik polisleri getirmişsin Anadolu’dan, vermişsin buyruğu, dayıyor gazı-copu. Nereye gideceğiz?
Saat geçtikçe şiddet ve panik artıyor. İçeridekiler kapıları kilitledi. Zira artık almıyor. Yaralı çok. Ya denize atacak kendini ya mescide girecek. Bir küme kepçeyi kapıyor, Dolmabahçe ofise doğru… Kıra kıra geliyor polis. Kabataş tarafı kesik. Gümüşsuyu kapalı. Açtım telsiz mikrofonu, minarenin ses sistemini. Başladım alana hitap etmeye. Dedim ki ‘İçeride sayısız yaralı var, lütfen baskı yapmayın, caminin kapısını açın ki yaralıları çıkaralım’ Biraz sakinleştirdim. Mikrofonu aldım. Çarpıcı bir ses olması lazım. Tekbirle girdim mescitten içeriye. Bütün başlar döndü. ‘Caminin hocasıyım, bana biat etmezseniz, dışarıdaki arkadaşlarınız bizi yakacak, beni dinleyin, müsaadem olmadan polis müdahale edemez’ dedim. Oturdular, dinlediler. Provoke edenleri susturdular. Ulusal ve dini hislerine dokunarak sakinleştirdim. ‘Bana kelam verin, sizin isminize polisle pazarlık yapacağım” dedim. Ayakkabı bulamadım. Çıplak ayakla çıktım. Pazarlık yaptım. Baskıyı azalttılar. Dedim ki ‘Çocuklar çıkabilirsiniz fakat Taksim’e çıkmak yok.’ Sabah namazına hakikat camiyi teslim aldık.
Güvenlikçiyle denetim ettik. Caminin ikinci girişine girerken, bayanlar kısmında pencere önünde ezik boş bir bira kutusu kırık kaldırım taşıyla birlikte orada. Çocuğa diyorum ki, ‘Hiçbir şeye dokunmuyorsun, olay yeri inceleme grubu gelecek, onlar açabilirsiniz derse temizlikçiler girsin. Bakan dahi gelse almıyorsunuz.’
Saat 9 civarı güvenlikçi geldi. ‘Hocam’ dedi, ‘Camiye Meclis’ten birileri geldi.’
Bugün Ulusal Saraylar Lideri olan Yasin Yıldız, ‘Meclis Genel Sekreter Yardımcısıyım. Camiyi görmemiz lazım’ diyor. Memurlar korkuyor, açıyor. Yıldız takımıyla bir arada kamerayla çekim yapıyor. Olay yeri inceleme girmeden. Bu kanıt karartmaktır. Nihayetinde oldu.
İçeri girdim. Dedim ki ‘Beyefendi, siz müsaadesiz çekim yapamazsınız, cürüm işliyorsunuz.’
Pencerenin önünde olan bira kutusu yerdeydi. Cami içinde, yerde. Halının üzerinde.
Çıkarttım onları. Kapıları kilitledim.
Ertesi gün oldu. Radikal Gazetesi’ni açıyorum. Manşet. Bira kutusu mihraba atılmış, zumlanmış. Minbere atılmış, zumlanmış. Caminin göbeğine atılmış, zumlanmış. Güya o bira kutusu, 10 tane bira kutusu.
İçki içildiğini görseydik, biz o adamı yaşatır mıydık! O denli bir anlatılıyor ki güya masa kuruldu, alem yapıldı. Hatta birtakım densizler o denli bir noktaya getirdiler ki, mescitte söylenmeyecek laflar.”
Yıldırım, “İçki içildiğinizi gördünüz mü?” sorusuna, “Görmedim. Orada birinin başa dikip içtiğinin farkına varsalar tekme tokat götürürler” diye karşılık verdi.
Yıldırım açıklamalarına şöyle devam etti:
“Diyanet’in teftiş şurası geldi, olaya el koydu. Araştırmalarını yaptılar. Raporlarını yazdılar. Bize dokunulmadı. Ancak bu siyasi olarak kullanılmaya başlandı. Erdoğan, yanlış beşerler tarafından bilgilendirildi, onunla yetindi. Her mitingde ‘Camide içki içtiniz, ayakkabıyla girdiniz’ dedi. Cumhurbaşkanı her söz ettiğinde beni tehlikeye soktu. Tehditler yağmaya başladı. Can güvenliği kaygım giderek artmaya başladı.
İkinci teftiş raporuyla önümü kestiler. Kayaşehir’e atandım. Gitmedim. ‘Artık’ dedim, ‘Bitti bu iş, bırakacağım.’ Diyanet İşleri Lideri elçi gönderdi, Arap Camii’nde süreksiz olarak görevlendirildim.
Her gündem olunca tehditler başlıyor. Açıyor adam bana telefon, ‘bak’ diyor, ‘basına çok gereç veriyorsun, seni kafanı kırarım’ diyor. Bunlar benim yiyip yutacağım şeyler değil. ‘Peki, gel başımı kır.’ En nihayetinde yapıldı o.
Benzin istasyonu var Dolmabahçe’de. Akşam olduğu vakit bakkal market yok. Lakin akaryakıt istasyonundan faydalanabiliyoruz.
O vakit daha lojmanı boşaltmamıştım. Lojmanı polis zoruyla boşalttırdılar. Bir şey lazım oldu. Benzinliğe giderken, demek takip edilmişiz yatsı namazından sonra. Herhalde denk gelmez altı kişi tarafından elinde silahla falan. ‘Sen nasıl yalanlarsın Cumhurbaşkanımızı’ diye paldır kültür taarruza geçtiler. Boğuştuk, boğuştuktan sonra biri silah çekti.
Dedim ki ‘Çektin sık o vakit.’ Yürek alamadı. Silahın kabzasıyla vurdu. Derimi yırttı, aldı götürdü. Geri dönmek mecburiyetinde kaldım. Meskende hasta baldızım var, kanser hastası, biz bakıyoruz. Genç kızım var. Başımın kırığını ve kanı görmemesi lazım. Travma açar. Kan durmuyor. ‘Böyle olmaz seni hastaneye götürelim’ dediler. ‘Basına düşer’ dedim. Kanamayı kan taşı sürte sürte durdurmuşum.
Ertesi gün mescide AK Parti Sakarya Milletvekili Süleyman Gündüz ve Devlet Bakanı Hâkim Bağış geldi.
Bağış, ‘Bilgilendirir misiniz’ dedi. Ayaküstü bilgilendirdik. Sonraki gün Haliç Kongre Merkezi önünde Hâkim beyefendi, ‘Fuat hocayla görüştük. ‘İçki içilmedi’ dedi. Basın Kurulu’ndan tehdit etmişler’ dedi.
Ben ‘İçki içilip içilmediğini bilmiyorum, görmedim, kameralarda çıkacak’ dedim.
Tabii Erdoğan, Afrika gezisinden geri döndü. Birkaç gün sonra bir milyonluk mitingde ‘Gideceksiniz caminin hocasını tehdit edeceksiniz, palavra yanlış haber yazacaksınız’ dedi. Eyvah! İş koptu. Büsbütün Cumhurbaşkanı aldatıldı.
Aradan 10-15 gün geçti. Hâkim Beyefendi mescide geldi. Kucaklamak istedi beni. Dedim ki ‘Ben size doğruları anlatırken siz çarpıttınız olayı, yanılttınız adamı ve bizi tehlikeye soktunuz.’ İsmail Beyefendi söylemek mecburiyetindeyim. Eğilip kulağıma ‘Hocam beyefendi bu türlü şeylerden hoşlanır’ cümlesini kullandı cumhurbaşkanımız için.”
Yazının tamamını okumak için .
