Evliliği bitirme kararı ekseriyetle sıkıntı bir karardır. Çiftler bu kararı vermeden evvel aylarca, hatta yıllarca düşünüp taşınabilirler. Fakat ayrılık konusunda birinci adımı kimin attığına gelince net bir eğilim ortaya çıkıyor.
Batılı heteroseksüel (kadın ve erkek arasındaki) alakalarda, boşanmaların çok büyük bir kısmını bayanlar gerçekleştiriyor.
Bilhassa 50 eyaletin tamamında rastgele bir kusur öne sürmeden boşanmanın yasal olduğu ABD’de, birtakım iddialara nazaran bu oran %70 seviyesinde. Üniversite eğitimi almış bayanlarda bu oran %90’a kadar çıkıyor. İngiltere’de ise resmi istatistikler, 2019 yılında İngiltere ve Galler’deki boşanmaların %62’sinde bayanların dilekçe verdiğini gösteriyor.
Ayrıyeten kimi Batı ülkelerinde boşanmak daha kolay hale geliyor; örneğin İngiltere’de kusur öne sürmeden boşanma talebi kısa bir mühlet evvel yasal hale geldi. Bu da çiftlerin ayrılması için daha süratli ve daha kolay bir yola sahip olması demek. Maddelerdeki bu değişiklik, daha evvel tereddüt eden kimi bayanların boşanma davası açmasına kapı aralayabilir.
Pekala neden bayanlar neden daha büyük oranda boşanmayı tercih ediyor? Kimilerine nazaran bu sorunun cevabı, eşlerin evlilikte duygusal muhtaçlıklarını nasıl karşıladıkları ya da karşılayamadıklarında yatıyor. Lakin kimileri açısından durum daha karmaşık ve istatistiklere yansıdığından daha fazla nüans kelam konusu olabilir.
Bağımsızlığın kıymeti
Birden fazla toplumda boşanma nispeten yeni bir olgu. İngiltere’de yüz yıl evvel boşanma son derece azken, bugün yılda 100 binden fazla çift boşanıyor. ABD’de ise evliliklerin yaklaşık yarısı boşanmayla sonuçlanıyor.
ABD merkezli Education Development Center’da psikolog ve konut içi şiddet uzmanı Heidi Kar’a nazaran, boşanmaların artmasının bayanların özgürleşmesiyle birebir periyoda denk gelmesi rastlantısal değil.
“Bir bayanın tek başına ya da bakmakla yükümlü olduğu çocuklarla birlikte evliliğine son vermeye teşebbüs edebilmesi için ekonomik bağımsızlık bir mecburilik; bayanlar kendi başlarına para kazanmanın yolunu bulamazsa ayrılmaları son derece güç. Ayrıyeten, bayanlar ekonomik bağımsızlıklarını kazanmaya başladıkça toplumsal cinsiyet rolleri daha karmaşık hale geldiğinden, doğal olarak evlilikte daha fazla çatışma ortaya çıkıyor.”
Öteki bir deyişle, bayanların işgücüne katılması, birinci kere mutsuz evliliklere son vermelerini sağladı. Artık istismarcı birlikteliklerde yahut muhtaçlıklarının karşılanmadığı münasebetleri sürdürmek için ekonomik bağımlılıkları yoktu ve böylelikle bayanların boşanma eğilimi artmaya başladı.
Bu birebir vakitte üniversite seviyesinde eğitim almış bayanların evliliklerini sonlandırma olasılıklarının neden bu kadar yüksek olduğunu da açıklıyor.
“Kültürler ve coğrafyalar ortasında, ekonomik olarak kendi başlarının dermanına bakabilen bayanların, ki bu ekseriyetle daha yüksek eğitim düzeyleriyle ilişkilidir, boşanmada birinci adımı atma mümkünlüğü, kendilerinin ve çocuklarının geçimini sağlayamayacak bayanlara nazaran daha yüksek” diyor Kar.
Duygusal ve toplumsal faktörler
Lakin, artan ekonomik bağımsızlık tek başına bayanların neden kocalarından daha fazla boşanma teşebbüsünde bulunduklarını tam olarak açıklamıyor. Boşanmaları başlatan bayanların oranının artmaya devam etmesinin nedenleri çok çeşitli.
Birçok bayanın evlilik konusundaki beklentileri gerçekle örtüşmeyebiliyor. Uzmanlar, bayanların duygusal muhtaçlıklarını karşılama konusunda erkeklerden daha yüksek beklentilere sahip olduklarını ve bunun da evlilik sonrası hayal kırıklığına yol açabileceğini söylüyor.
Florida merkezli evlilik terapisti Gilza Fort-Martinez’e nazaran, erkekler çoklukla bayanlardan daha düşük duygusal zekaya sahip olacak halde toplumsallaşmaları, bayan partnerlerin kendilerini takviyesiz hissetmelerine ve bağlantıdaki duygusal sorumluluğun birçoklarını üstlenmelerine yol açabilir.
Bu duygusal zeka birebir vakitte bayanların meselelere ve bağdaki “uyarı belirtilerine” daha hassas oldukları manasına gelir ve birincil bağlantıcı ve empati kurucu olma eğilimleri, problemleri birinci lisana getirenlerin de onlar olması manasına gelir; tahminen de bu adım sonuçta ayrılık yahut boşanma ile sonuçlanabilir.
Bayanlar ayrıyeten evlilikten daha az duygusal yarar sağlar ve bu da bekarlığın daha cazip görünmesine neden olabilir. Evli erkekler daha uzun yaşamak ve daha fazla para kazanmak da dahil olmak üzere birçok avantaj elde ederken, bayanlar ekseriyetle ilgilerinden birebir biçimde faydalanamazlar.
Fort-Martinez, bayanların konut işleri ve çocuk yetiştirme sorumluluğunu üstlendiklerini, bunun da çalışan bayanlar için “bunalma ve stres” kaynağı olduğunu söylüyor.
Bayanlar ayrıyeten genel olarak erkeklerden daha fazla yakın arkadaşa sahiptir (ABD’de erkeklerin %15’i hiç yakın arkadaşlıkları olmadığını söylüyor).
Bu da hem evlilikle ilgili sıkıntıları tartışmak hem de bekarlığa geri dönüşü kolaylaştırmak için daha uygun bir takviye ağına sahip oldukları manasına geliyor.
Bu arkadaşlıkların boşanmayı daha makul bir seçenek üzere göstermesi de mümkündür. Araştırmalar, yakın bir arkadaş boşandığında, insanların kendi boşanma talihlerinin %75 oranında arttığını gösteriyor.
Buna bir de boşanma davalarının büyük çoğunluğunda çocukların velayetinin bayanlara verildiği gerçeğini ekleyince, bayanlar boşanma davası açarken erkeklere kıyasla kaybedecek daha az şeyleri olduğunu düşünüyor olabilir. Zati bilgiler de erkeklerin refahının boşanma sonrasında çok daha dramatik bir biçimde düşme eğiliminde olduğunu gösteriyor.
Lakin bu tesir kısa vadeli olabilir. Kar, “Boşanmanın akabinde kısa vadede, erkeklerin genel refahı daha fazla azalıyor ve yalnızlıktan şikayetleri daha yüksek seviyede olabiliyor” diyor. “Ama vakitle bu durum dengeleniyor ve bayanlar konut sahipliğinin kaybı, mali imkanların azalması ve tek ebeveyn olarak hayatın getirdiği gerilimin artması üzere daha kronik ve uzun vadeli tesirlere maruz kalıyor.”
Ancak bu, bu bayanların daha fazla pişmanlık duyduğu manasına gelmiyor. Bu aksiliklere karşın, erkeklerin %39’una kıyasla bayanların yalnızca %27’si boşandıkları için pişman olduklarını bildiriyor. Bu da birçok bayan için boşanmayla ilgili zorlukların mutsuz bir evliliği sürdürmeye tercih edilebilir olduğunu gösteriyor.
Tahlil arayışı
Elbette, boşanma davası açmak evliliği sona erdirmekle birebir şey değil. Araştırmalar heteroseksüel evliliklerde bayanların ayrılığı başlatma mümkünlüğünün daha yüksek olduğunu gösterse de, bağlantıyı bitirmeyi kendisi seçmese de ayrılığı resmileştirmek isteyen yahut buna muhtaçlık duyan bayanlar da var.
Londra’daki Winckworth Sherwood avukatlık ofisinin ortağı ve aile hukuku uzmanı Katie Spooner’a nazaran, “Kadınlar uygar durumlarını çözmek için erkeklerden daha fazla motive olma eğiliminde” diyor. Yeni bir bağ yahut mali durumlarını düzenlemek açısından özel bir mecburilik olmadığı sürece birçok erkeğin ise boşanmayla sonuçlanmadan ayrılığı sürdürmekten mutlu olduğunu söylüyor.
Fakat bayanlar için boşanma muhtaçlığı çok daha acil olabiliyor. Spooner, ayrılıktan sonra mali durumu düzenlemek için yasal olarak bağlayıcı sürece atıfta bulunarak, “Finansal bir müracaat için boşanma davası açmış olmak gerekiyor” diyor. “Tarihsel olarak, bayanlar daha zayıf mali pozisyonları yahut birincil bakıcı rolleri nedeniyle bunu yapmaya daha fazla gereksinim duymuşlardır.”
Öteki bir deyişle, evli bayanlar ekseriyetle kocalarından çok daha az kazanıyordur ve boşanmada başlangıçta daha yararlı taraf olsalar bile, çocuklarına bakmak için işten ayrılma ya da çalışma saatlerini azaltma olasılıkları çok daha yüksektir.
Bu da boşanma olmaksızın kocalarından ayrılan bayanların mali badireye düşme riskiyle karşı karşıya oldukları manasına gelir; zira resmi boşanma gerçekleşene kadar, mal bölüşümü yahut mali takviye için yasal hakları olmayabilir. Boşanma davası açmak, en başta ilgiyi bitirmeyi seçmemiş olsalar bile, mal varlıklarını teminat altına almak için tek seçenekleri olabilir.
Spooner, İngiltere’de boşanmayı başlatan bayanlar için, 1996’da “ev kadını” olmanın evliliğe bir katkı olarak kabul edilmesinin büyük bir dönüm noktası olduğunu ve bu sayede bayanların mal varlığından daha adil bir hisse almalarının sağlandığını belirtiyor.
Daha evvel ise daha az varlıklı olan eşe (ki bu çoklukla bayandır, bilhassa de mesleğini bırakmışsa), konut içi emeğinin evliliğe nasıl katkıda bulunduğundan çok, sadece temel gereksinimleri için mali takviye veriliyordu.
Bu düzenleme artık birçok ülkede yaygın, yani daha az sayıda bayan boşanma sonrası yoksulluk riskiyle karşı karşıya ve mülkten adil hisse almak için ayrılmak yerine boşanmayı tercih etme konusunda daha fazla nedeni var.
Spooner, İngiltere’de kusur öne sürmeden boşanma davası açılmasını sağlayan yeni yasanın birinci kademede boşanma müracaatlarını artıracağını, çünkü birçok insanın yasanın değişmesini beklediğini söylüyor. Yasanın uzun vadeli tesirini öngörmek içinse şimdi çok erken. Spooner, çiftlerin birinci kere ortak müracaat yapabilmeleri nedeniyle bayan odaklı boşanmalarda “hafif bir düşüş” olabileceğine inanıyor.
Nihayetinde boşanmalar da evlilikler üzere karmaşık ve inceliklidir. Birtakım durumlarda boşanma müracaatında bulunmak, yıllar süren mutsuzluğun akabinde verilen acı bir karardır. Kimileri içinse boşanma davası açmak, mali bir mutabakata varma muhtaçlığına dayanan daha pratik nedenli bir harekettir.
Fakat açık olan şu ki, bayanların artan yararı, erkek ve bayanların evlilik içindeki duygusal gereksinimlerinin uyuşmaması ve hane içi işbölümünde süregelen eşitsizlikler üzere kimi faktörler boşanmanın son derece cinsiyetçi olmaya devam edeceği manasına geliyor.
Evliliği bitirme kararı ekseriyetle sıkıntı bir karardır. Çiftler bu kararı vermeden evvel aylarca, hatta yıllarca düşünüp taşınabilirler. Fakat ayrılık konusunda birinci adımı kimin attığına gelince net bir eğilim ortaya çıkıyor.
Batılı heteroseksüel (kadın ve erkek arasındaki) alakalarda, boşanmaların çok büyük bir kısmını bayanlar gerçekleştiriyor.
Bilhassa 50 eyaletin tamamında rastgele bir kusur öne sürmeden boşanmanın yasal olduğu ABD’de, birtakım iddialara nazaran bu oran %70 seviyesinde. Üniversite eğitimi almış bayanlarda bu oran %90’a kadar çıkıyor. İngiltere’de ise resmi istatistikler, 2019 yılında İngiltere ve Galler’deki boşanmaların %62’sinde bayanların dilekçe verdiğini gösteriyor.
Ayrıyeten kimi Batı ülkelerinde boşanmak daha kolay hale geliyor; örneğin İngiltere’de kusur öne sürmeden boşanma talebi kısa bir mühlet evvel yasal hale geldi. Bu da çiftlerin ayrılması için daha süratli ve daha kolay bir yola sahip olması demek. Maddelerdeki bu değişiklik, daha evvel tereddüt eden kimi bayanların boşanma davası açmasına kapı aralayabilir.
Pekala neden bayanlar neden daha büyük oranda boşanmayı tercih ediyor? Kimilerine nazaran bu sorunun cevabı, eşlerin evlilikte duygusal muhtaçlıklarını nasıl karşıladıkları ya da karşılayamadıklarında yatıyor. Lakin kimileri açısından durum daha karmaşık ve istatistiklere yansıdığından daha fazla nüans kelam konusu olabilir.
Bağımsızlığın kıymeti
Birden fazla toplumda boşanma nispeten yeni bir olgu. İngiltere’de yüz yıl evvel boşanma son derece azken, bugün yılda 100 binden fazla çift boşanıyor. ABD’de ise evliliklerin yaklaşık yarısı boşanmayla sonuçlanıyor.
ABD merkezli Education Development Center’da psikolog ve konut içi şiddet uzmanı Heidi Kar’a nazaran, boşanmaların artmasının bayanların özgürleşmesiyle birebir periyoda denk gelmesi rastlantısal değil.
“Bir bayanın tek başına ya da bakmakla yükümlü olduğu çocuklarla birlikte evliliğine son vermeye teşebbüs edebilmesi için ekonomik bağımsızlık bir mecburilik; bayanlar kendi başlarına para kazanmanın yolunu bulamazsa ayrılmaları son derece güç. Ayrıyeten, bayanlar ekonomik bağımsızlıklarını kazanmaya başladıkça toplumsal cinsiyet rolleri daha karmaşık hale geldiğinden, doğal olarak evlilikte daha fazla çatışma ortaya çıkıyor.”
Öteki bir deyişle, bayanların işgücüne katılması, birinci kere mutsuz evliliklere son vermelerini sağladı. Artık istismarcı birlikteliklerde yahut muhtaçlıklarının karşılanmadığı münasebetleri sürdürmek için ekonomik bağımlılıkları yoktu ve böylelikle bayanların boşanma eğilimi artmaya başladı.
Bu birebir vakitte üniversite seviyesinde eğitim almış bayanların evliliklerini sonlandırma olasılıklarının neden bu kadar yüksek olduğunu da açıklıyor.
“Kültürler ve coğrafyalar ortasında, ekonomik olarak kendi başlarının dermanına bakabilen bayanların, ki bu ekseriyetle daha yüksek eğitim düzeyleriyle ilişkilidir, boşanmada birinci adımı atma mümkünlüğü, kendilerinin ve çocuklarının geçimini sağlayamayacak bayanlara nazaran daha yüksek” diyor Kar.
Duygusal ve toplumsal faktörler
Lakin, artan ekonomik bağımsızlık tek başına bayanların neden kocalarından daha fazla boşanma teşebbüsünde bulunduklarını tam olarak açıklamıyor. Boşanmaları başlatan bayanların oranının artmaya devam etmesinin nedenleri çok çeşitli.
Birçok bayanın evlilik konusundaki beklentileri gerçekle örtüşmeyebiliyor. Uzmanlar, bayanların duygusal muhtaçlıklarını karşılama konusunda erkeklerden daha yüksek beklentilere sahip olduklarını ve bunun da evlilik sonrası hayal kırıklığına yol açabileceğini söylüyor.
Florida merkezli evlilik terapisti Gilza Fort-Martinez’e nazaran, erkekler çoklukla bayanlardan daha düşük duygusal zekaya sahip olacak halde toplumsallaşmaları, bayan partnerlerin kendilerini takviyesiz hissetmelerine ve bağlantıdaki duygusal sorumluluğun birçoklarını üstlenmelerine yol açabilir.
Bu duygusal zeka birebir vakitte bayanların meselelere ve bağdaki “uyarı belirtilerine” daha hassas oldukları manasına gelir ve birincil bağlantıcı ve empati kurucu olma eğilimleri, problemleri birinci lisana getirenlerin de onlar olması manasına gelir; tahminen de bu adım sonuçta ayrılık yahut boşanma ile sonuçlanabilir.
Bayanlar ayrıyeten evlilikten daha az duygusal yarar sağlar ve bu da bekarlığın daha cazip görünmesine neden olabilir. Evli erkekler daha uzun yaşamak ve daha fazla para kazanmak da dahil olmak üzere birçok avantaj elde ederken, bayanlar ekseriyetle ilgilerinden birebir biçimde faydalanamazlar.
Fort-Martinez, bayanların konut işleri ve çocuk yetiştirme sorumluluğunu üstlendiklerini, bunun da çalışan bayanlar için “bunalma ve stres” kaynağı olduğunu söylüyor.
Bayanlar ayrıyeten genel olarak erkeklerden daha fazla yakın arkadaşa sahiptir (ABD’de erkeklerin %15’i hiç yakın arkadaşlıkları olmadığını söylüyor).
Bu da hem evlilikle ilgili sıkıntıları tartışmak hem de bekarlığa geri dönüşü kolaylaştırmak için daha uygun bir takviye ağına sahip oldukları manasına geliyor.
Bu arkadaşlıkların boşanmayı daha makul bir seçenek üzere göstermesi de mümkündür. Araştırmalar, yakın bir arkadaş boşandığında, insanların kendi boşanma talihlerinin %75 oranında arttığını gösteriyor.
Buna bir de boşanma davalarının büyük çoğunluğunda çocukların velayetinin bayanlara verildiği gerçeğini ekleyince, bayanlar boşanma davası açarken erkeklere kıyasla kaybedecek daha az şeyleri olduğunu düşünüyor olabilir. Zati bilgiler de erkeklerin refahının boşanma sonrasında çok daha dramatik bir biçimde düşme eğiliminde olduğunu gösteriyor.
Lakin bu tesir kısa vadeli olabilir. Kar, “Boşanmanın akabinde kısa vadede, erkeklerin genel refahı daha fazla azalıyor ve yalnızlıktan şikayetleri daha yüksek seviyede olabiliyor” diyor. “Ama vakitle bu durum dengeleniyor ve bayanlar konut sahipliğinin kaybı, mali imkanların azalması ve tek ebeveyn olarak hayatın getirdiği gerilimin artması üzere daha kronik ve uzun vadeli tesirlere maruz kalıyor.”
Ancak bu, bu bayanların daha fazla pişmanlık duyduğu manasına gelmiyor. Bu aksiliklere karşın, erkeklerin %39’una kıyasla bayanların yalnızca %27’si boşandıkları için pişman olduklarını bildiriyor. Bu da birçok bayan için boşanmayla ilgili zorlukların mutsuz bir evliliği sürdürmeye tercih edilebilir olduğunu gösteriyor.
Tahlil arayışı
Elbette, boşanma davası açmak evliliği sona erdirmekle birebir şey değil. Araştırmalar heteroseksüel evliliklerde bayanların ayrılığı başlatma mümkünlüğünün daha yüksek olduğunu gösterse de, bağlantıyı bitirmeyi kendisi seçmese de ayrılığı resmileştirmek isteyen yahut buna muhtaçlık duyan bayanlar da var.
Londra’daki Winckworth Sherwood avukatlık ofisinin ortağı ve aile hukuku uzmanı Katie Spooner’a nazaran, “Kadınlar uygar durumlarını çözmek için erkeklerden daha fazla motive olma eğiliminde” diyor. Yeni bir bağ yahut mali durumlarını düzenlemek açısından özel bir mecburilik olmadığı sürece birçok erkeğin ise boşanmayla sonuçlanmadan ayrılığı sürdürmekten mutlu olduğunu söylüyor.
Fakat bayanlar için boşanma muhtaçlığı çok daha acil olabiliyor. Spooner, ayrılıktan sonra mali durumu düzenlemek için yasal olarak bağlayıcı sürece atıfta bulunarak, “Finansal bir müracaat için boşanma davası açmış olmak gerekiyor” diyor. “Tarihsel olarak, bayanlar daha zayıf mali pozisyonları yahut birincil bakıcı rolleri nedeniyle bunu yapmaya daha fazla gereksinim duymuşlardır.”
Öteki bir deyişle, evli bayanlar ekseriyetle kocalarından çok daha az kazanıyordur ve boşanmada başlangıçta daha yararlı taraf olsalar bile, çocuklarına bakmak için işten ayrılma ya da çalışma saatlerini azaltma olasılıkları çok daha yüksektir.
Bu da boşanma olmaksızın kocalarından ayrılan bayanların mali badireye düşme riskiyle karşı karşıya oldukları manasına gelir; zira resmi boşanma gerçekleşene kadar, mal bölüşümü yahut mali takviye için yasal hakları olmayabilir. Boşanma davası açmak, en başta ilgiyi bitirmeyi seçmemiş olsalar bile, mal varlıklarını teminat altına almak için tek seçenekleri olabilir.
Spooner, İngiltere’de boşanmayı başlatan bayanlar için, 1996’da “ev kadını” olmanın evliliğe bir katkı olarak kabul edilmesinin büyük bir dönüm noktası olduğunu ve bu sayede bayanların mal varlığından daha adil bir hisse almalarının sağlandığını belirtiyor.
Daha evvel ise daha az varlıklı olan eşe (ki bu çoklukla bayandır, bilhassa de mesleğini bırakmışsa), konut içi emeğinin evliliğe nasıl katkıda bulunduğundan çok, sadece temel gereksinimleri için mali takviye veriliyordu.
Bu düzenleme artık birçok ülkede yaygın, yani daha az sayıda bayan boşanma sonrası yoksulluk riskiyle karşı karşıya ve mülkten adil hisse almak için ayrılmak yerine boşanmayı tercih etme konusunda daha fazla nedeni var.
Spooner, İngiltere’de kusur öne sürmeden boşanma davası açılmasını sağlayan yeni yasanın birinci kademede boşanma müracaatlarını artıracağını, çünkü birçok insanın yasanın değişmesini beklediğini söylüyor. Yasanın uzun vadeli tesirini öngörmek içinse şimdi çok erken. Spooner, çiftlerin birinci kere ortak müracaat yapabilmeleri nedeniyle bayan odaklı boşanmalarda “hafif bir düşüş” olabileceğine inanıyor.
Nihayetinde boşanmalar da evlilikler üzere karmaşık ve inceliklidir. Birtakım durumlarda boşanma müracaatında bulunmak, yıllar süren mutsuzluğun akabinde verilen acı bir karardır. Kimileri içinse boşanma davası açmak, mali bir mutabakata varma muhtaçlığına dayanan daha pratik nedenli bir harekettir.
Fakat açık olan şu ki, bayanların artan yararı, erkek ve bayanların evlilik içindeki duygusal gereksinimlerinin uyuşmaması ve hane içi işbölümünde süregelen eşitsizlikler üzere kimi faktörler boşanmanın son derece cinsiyetçi olmaya devam edeceği manasına geliyor.
