Ortopedi ve Travmatoloji Kısmından Prof. Dr. Cem Coşkun Avcı, spor faaliyetlerinin yaşa özel hazırlanması gerektiğini belirtti. Bahisle ilgili bilgi veren Prof. Dr. Avcı, kas yapısı ve beden istikrarının her yaşta farklılık gösterdiğini vurgulayarak, “Küçük yaşlarda baş tartısı, beden yüküne nazaran daha ön plandayken çocuk büyüdükçe, erişkin haline dönüştükçe baş hacmi ve tartısı beden tartısına oranı azalır. Kasların da formu, boyutu, hacmi değişmeye başlıyor, bu nedenle her yaşta her spor uygun değil. Bilimsel olarak belirli yaşlarda çocukların yapacağı daha çok tavsiye edilen, daha çok yarar göreceği sporlar var. Genel olarak jimnastiğe başlamak için 4 ila 6 yaş aralığı ülküdür. Yüzmeye başlamak için 5 ila 6 yaş, tenis üslubu sporları da 7 ila 8 yaşından itibaren öneriyoruz. Basketbol, voleybol üzere sporları 9 ila 10 yaşından itibaren, hentbol ve atletizm biçimi sporlara da 10 yaşından itibaren başlanması yararlıdır. Biraz daha ağır, fizikî ve kas aktivitesinin içinde bulunduğu kürek, okçuluk, futbol üzere sporları ise 12 yaşından itibaren öneriyoruz. Ağır sporları, halter yahut daha farklı savunma sporlarını da 15 ila 16 yaşından itibaren öneriyoruz” diye konuştu.
“Hem fizikî hem ruhen gelişimi sağlar”
Sporun hem çocuklar hem erişkinler için yararlarına işaret eden Prof. Dr. Avcı, kelamlarına şöyle devam etti: “Spor vücudun esnek hale getirilmesi, temel hünerlerin geliştirilmesi, dayanıklılığın, istikrarın sağlanması için son derece yararlıdır. Spor yapmak çocukların vücut ve ruh gelişimine büyük katkı sağlar. El ve göz ortasındaki uyumu sağlaması, sürat kazanılması, motor yeteneklerin geliştirilmesi için spor çok yararlıdır. Erken çocuklukta başlayan aktiviteler, bilhassa kadro sporları çocukları ruhsal olarak da geliştirir. Bu sporlarda paylaşmayı, arkadaşlığı öğrenirler. Biraz daha büyük çocukluk periyodunda ise güç ve güç gerektiren antrenmanlar yararlıdır. Zira hem postural gelişime yararı olur hem de kas kütlesini arttırır. Bedeni Bir ekip rahatsızlıklara karşı daha dirençli hale getirir. Bilhassa makus alışkanlıklardan korunmada da sporun büyük yararı bulunmaktadır.”
“Fiziksel yapılarına nazaran seçin”
Prof. Dr. Avcı, çocuklara sporu sevdirmek için en kıymetli etkenlerden birinin sevdikleri sporu yapmalarını sağlamak olduğuna değinerek, “Çocukların hangi spora ilgisi varsa onunla ilgilenmelerini sağlamamız lazım. Bu çocuğun yeteneğine nazaran değiştiği üzere fizikî yapısına nazaran de değişiyor. Kimi çocukların fizikî manada daha ağır olduğunu ve hareket-motor kabiliyetinin daha düşük olduğunu, kimi çocuklarında daha hareketli olduğunu görüyoruz. Kimisi uzun kas yapısına, uzun iskelet yapısına sahip, kimisi çevikliğe dayalı çabukluğa dayalı sporlara daha yatkın. Münasebetiyle çocukların farklı sporlar ortasından seçim yapmalarına, sevdikleri sporu seçmelerine imkân tanımak gerekiyor ve gerçekçi olmak gerekiyor. Çocukların kendisine uygun olmayan, başaramayacağı spor konusunda ailenin ısrarcı bir hal içerisinde bulunmaması gerekiyor. Çocuklarda spor esnasında bir grup gerilimle ilgili belirtiler ortaya çıktığında da bunlara vaktinde müdahale edilmesi gerekiyor. Örneğin çocukların idmana gitmeyi istememesi, yorgunluk olması üzere durumlarda, fizikî yorgunluğun arttığı periyotlarda bunlar sakatlığa sebep olacağı için gerilim ve yorgunluk belirtilerini kesinlikle dikkate almak gerekiyor. Çocuklar yaptıkları sporlarda başarılı olsalar da olmasalar da her vakit takviye olmak lazım” tabirlerini kullandı.
“Çocuğunuzdan daha hırslı olmayın”
Prof. Dr. Cem Coşkun Avcı, sporla ilgilenen anne babaları, çocuklarının spor hayatlarında onlardan daha hırslı olabildiği konusunda uyararak açıklamalarına şu halde devam etti: “Bu durumda aksilikleri, başarısızlıkları çocuğa yansıtmamak gerekiyor. Her vakit müspet manada dayanak olunması ve çocukların bunu hissetmesi gerekiyor. Ailenin çocuğa düzgün bir örnek olması lazım, ailede hiç spor yapan biri yokken çocuktan bunu bilhassa bekleyip bu mevzuda ısrar etmek çok gerçekçi bir yaklaşım olmuyor. Yani elimizden geldiğince bunu desteklerken anne babanın da elinden geldiğince eşlik etmesi bunun için yeterli bir örnek teşkil ediyor. Bu hususta da çocuklarla birlikte hareket etmek gerekiyor. Spor ekipmanları da dikkat edilmesi gereken bir mevzu, kimi ekipmanlar çocuklar için özendirici olabilir. Mümkünse bunları imkânlarımız ölçüsünde temin ederek çocuklara bu mevzuda takviye olmalıyız. Basketbol yahut futbol tutkunu bir çocuk için sevdiği ekibe ilişkin gelişmeleri ve onlarla ilgili haberleri okumalarına yardımcı olmak, bunların takibini sağlamak. Sevdikleri kadrolarla ilgili materyaller, formalar temin etmek motive edici oluyor. Çocukların birden fazla amatör seviyede olduğu için sporda bir müddet dayatması yapmamak gerekiyor. Yalnız burada en değerli şey sistemli olarak spor yapmalarını sağlamaktır, bu alışkanlığı kazandırmak. Fizikî yorgunluğa sebep olmayacak halde mühletler konusunda esnek olmak gerekiyor.”
