Yeni Akit müellifi Abdurrahman Dilipak, bugünkü yazısında CHP ve siyasi partilerle ilgili değerlendirmelerde bulundu. CHP’nin 4 kamburu bulunduğunu savunan Dilipak, bunları şöyle sıraladı:
“CHP’nin sırtındaki en büyük kambur, tek parti devri. Laikçi Kemalistler, Darbeciler, BÇG, ADD, ÇYDD üzere oluşumlar.
2. Küme HDP paralelindeki kümeler, 3. Küme Alevici kümeler.
4. Küme Levanten, Sabatay, Pakradun, gayrimüslim topluluklar ve Masonik yapılar, İslamofobik derin güçler..”
Mevcut partilerin hiçbirinin yeni jenerasyona ümit vermediğini savunan Dilipak, CHP’nin laikçi Kemalist tabanının hâlâ özgül yükünü muhafazaya çalışsa da giderek yaşlandığını ve devre dışı kaldığını yazdı.
Meclis’teki parti dağılımını ve YSK’nın da seçileme katılacağını açıkladığı 24 parti siyasiyi partiyi sıralayan Dilipak, şöyle devam etti: Siyasetin iki tartı merkezi var, iki kefesi var, AK Parti ve CHP.
Bana kalırsa uygun bir örgütlenme ise, bağımsızlar hareketi bu denklemde kilit bir rol oynayabilir.
AK Parti dindarlara, CHP laiklere, MHP Milliyetçilere, HDP Kürtlere, YETERLİ Parti merkez sağa umut vermiyor.
Bu partiler kendi tabanlarından önemli tenkitler alıyorlar. O kurtarıcı liderlik ve takım, ideoloji anlayışı da artık çöktü. CHP’nin, MHP’nin, HDP’nin sorunu yapısaldır. AK Parti’nin sorunu konjonktürel. Birinci küme, daha hiyerarşik ve merkeziyetçi bir yapıya sahipken, mesela AK Parti daha çoğulcu kolektif bir aklın eseri iken giderek tekelci bir akla hakikat kaydıkça yer kaybediyor.
Siyasette, genel olarak süratli yükseliş ve ani kaybetme periyotlarında “ötekileştirici”, ötekileri tehdit olarak algılayan yaklaşımlar “öfke dozu”nun artması, “günah keçileri”nin artması sonucunu doğuruyor.
Bunun sonucunda yapıda “kemik erimesi, kas erimesi” alametleri beliriyor.
Yukarı gerçek çıktıkça “siyasi masumiyet” katsayısı artıyor ve “la yüs’el bir idare anlayışı” baskın ve bariz hale geliyor. Bir mühlet sonra dışarıdakiler, alttakileri suçlayıp, üsttekileri överken, içeridekiler yavaş yavaş üsttekileri de suçlamaya başlayınca çark giderek bilakis dönmeye başlıyor.
Can sıkıcı problemlerin ve sorumlularının kimliği evvel üstü örtülürken, daha sonra sorgulama başlayınca, herkes birbirini suçluyor sonuçta.
Yazının tamamını okumak için
