“İngilizce bilmiyorum, hatta What is your name? (adın nedir) sorusuna dahi yanıt veremiyorum, öğrenip konuşmak istiyorum”, “İngilizce biliyorum lakin konuşamıyorum” ya da “İngilizcemi yurt dışına gitmeden geliştirmek istiyorum” mu diyorsunuz? 22 yıldır İngilizce öğretmenliği yapan Altan Çarıkçıoğlu, çalıştığı lisan okullarında bu sıkıntıları yaşayan pek çok beşerle karşılaştığını söyleyerek, “İnsanlar gramer öğrenmekten çok, irtibat kurabilmek, sıkıntılarını anlatmak istiyorlar” dedi ve yıllar içinde ortaya çıkan bu gereksinime tahlil olarak hayata geçirdikleri İngilizce kafeyi anlattı.
2009 yılından bu yana kafede İngilizce konuşma aktivitesini sistemli bir biçimde yapmaya karar verdiklerini söyleyen Çarıkçıoğlu, “İngilizce öğretmenliği kısmında bize, öğrenci ve bahis odaklı yaklaşmamız, gramer odaklı yaklaşmamamız gerektiği öğretildi. ‘Grameri değil de hobilerinizi konuşun’ diyorlardı. Beşerler en yeterli bir kafede konuşabiliyor, muhabbet edebiliyor ve kendilerini tabir edebiliyor. O vakit bu iş ‘kafe’ konseptinde kurulmalı dedik. Kafemizi belli bir konuşma müfredatı üzerine kurduk. Sonrasında English Spoken Cafe yavaş yavaş oluştu. Yabancı hocalarımız dahil oldu. İngilizce öğrenmek ya da konuşmak isteyenlerin ana lisanı İngilizce olan hocalarla konuşmaları çok daha sistemli ve verimli oluyor” dedi.
3 KADEMELİ İLERLEME
Kafede öğrencilerini üçe ayırdıklarını aktaran Çarıkçıoğlu, “Katılımcılarımızın daha çok lisan yetenekleriyle ilgileniyor ve öncelikle onlara lisan düzeyini soruyoruz. Sonrasında ona nazaran ‘konuşamıyorum, konuşuyorum ve akıcı konuşuyorum’ kümelerinden birine dahil ediyoruz. Gruplarımız en fazla 8 kişi oluyor. Kümelerin başında ana lisanı İngilizce olan Amerika ya da İngiltere’den gelen hocalarımız bulunuyor. Amerikan aksanlı hocalarımız daha ileri düzeylerde iştirakçilerle konuşurken, daha anlaşılır aksanlı hocalarımız ‘konuşamıyorum’ ya da ‘konuşuyorum’ düzeylerinde yer alıyor” diye konuştu.
“Müfredata uygun bir bahis belirliyor ve ona uygun sorular hazırlıyoruz. Onun da 30 konuşturan sözü oluyor. Sohbeti yabancı hocalarımız yürütüyor. Bir sefer konuşurken altı, yedi defa dinliyorsunuz. Altı yedi defa dinlerken bir sefer konuşuyorsunuz. Daima bir etkileşim oluyor. İştirakçi İngilizce’ye maruz kalıyor. Yani kelam konusu sohbette lisanla ilgili olması gereken her şey yaşanıyor.” Altan Çarıkçıoğlu
‘SİHİRBAZ DEĞİLİZ, BÜYÜ YAPMIYORUZ’
İngilizceyi hiç konuşamayan hatta “what is your name? – ismin nedir” sorusuna dahi karşılık veremeyen bir iştirakçisinin olduğunu anlatan Çarıkçıoğlu, “Müzisyen olan bu iştirakçimiz, bir ay sonra konuşuyorum düzeyine geçti. Üç ay sonra ise akıcı konuşuyorum düzeyine geldi ve kafeye gelmeyi bıraktı. Bu arkadaşımız müzisyen olma avantajını kullandı. Ortalama bir insan iki ayda ‘konuşuyorum’, üç-beş ayda da ‘akıcı konuşuyorum’ düzeyine geliyor. Sihirbaz değiliz, büyü yapmıyoruz. Biz insanları hakikat yolun içine dahil ediyoruz” dedi.
‘KONUŞARAK İNGİLİZCEMİ GELİŞTİRDİM’
Kafenin müdavimlerinden 40 yaşındaki Serkan Algı, “Konuşarak İngilizcemi geliştirdim. Konuşma pratiği çok yararlı oluyor. Küme hocamız herkese eşit kelam hakkı veriyor. Utangaç beşerler da bir müddet sonra konuşkan insanların yanında açılıyor ve konuşmaya başlıyor. Sınıf ortamından çok sohbet ortamı gibi” diye konuştu.
‘KARŞI TARAFLA KONUŞMA CÜRETİNİ BULDUM’
Lise öğrencisi olan Yaren Ovat, kafenin en genci. Kafenin İngilizce konuşmasına çok büyük katkısı olduğunu söyleyen Ovat, “Karşı tarafla konuşma yüreğini buldum. Kendimi gösterebiliyorum. Bazen İngilizce konuşurken sözleri unutuyordum, cümleyi büsbütün yanlış kuruyordum. Kafede konuşmam oturdu” diye konuştu.
‘ÇOK HOŞ BİR FİKİR ANCAK YÖNETMESİ ZOR’
‘İngilizce biliyorum lakin konuşamıyorum’un çok yaygın bir sorun olduğunu lisana getiren İngilizce Öğretmeni Elif Baba ise, “Genç yaş kümesinin kafeye gidip İngilizce konuşması motivasyonlarını artırabilir. Aslında çok hoş bir niyet ancak her öğrenci tipi için olumlu olduğunu düşünmüyorum. Zira birtakım öğrencileri sınıfta bile tutamazsınız, hedefi yalnızca dersi kaynatmaktır. Ortamın ciddiyetini bozabilir. O yüzden biraz da yönetmesi sıkıntı bir durum. İngilizce kafeden randıman alınıp alınmaması kelam konusu öğretmenin otoritesi ve o kafeyi nasıl yönettiğine de bağlı” diyerek husus ile ilgili görüşlerini paylaştı.
“İngilizce bilmiyorum, hatta What is your name? (adın nedir) sorusuna dahi yanıt veremiyorum, öğrenip konuşmak istiyorum”, “İngilizce biliyorum lakin konuşamıyorum” ya da “İngilizcemi yurt dışına gitmeden geliştirmek istiyorum” mu diyorsunuz? 22 yıldır İngilizce öğretmenliği yapan Altan Çarıkçıoğlu, çalıştığı lisan okullarında bu sıkıntıları yaşayan pek çok beşerle karşılaştığını söyleyerek, “İnsanlar gramer öğrenmekten çok, irtibat kurabilmek, sıkıntılarını anlatmak istiyorlar” dedi ve yıllar içinde ortaya çıkan bu gereksinime tahlil olarak hayata geçirdikleri İngilizce kafeyi anlattı.
2009 yılından bu yana kafede İngilizce konuşma aktivitesini sistemli bir biçimde yapmaya karar verdiklerini söyleyen Çarıkçıoğlu, “İngilizce öğretmenliği kısmında bize, öğrenci ve bahis odaklı yaklaşmamız, gramer odaklı yaklaşmamamız gerektiği öğretildi. ‘Grameri değil de hobilerinizi konuşun’ diyorlardı. Beşerler en yeterli bir kafede konuşabiliyor, muhabbet edebiliyor ve kendilerini tabir edebiliyor. O vakit bu iş ‘kafe’ konseptinde kurulmalı dedik. Kafemizi belli bir konuşma müfredatı üzerine kurduk. Sonrasında English Spoken Cafe yavaş yavaş oluştu. Yabancı hocalarımız dahil oldu. İngilizce öğrenmek ya da konuşmak isteyenlerin ana lisanı İngilizce olan hocalarla konuşmaları çok daha sistemli ve verimli oluyor” dedi.
3 KADEMELİ İLERLEME
Kafede öğrencilerini üçe ayırdıklarını aktaran Çarıkçıoğlu, “Katılımcılarımızın daha çok lisan yetenekleriyle ilgileniyor ve öncelikle onlara lisan düzeyini soruyoruz. Sonrasında ona nazaran ‘konuşamıyorum, konuşuyorum ve akıcı konuşuyorum’ kümelerinden birine dahil ediyoruz. Gruplarımız en fazla 8 kişi oluyor. Kümelerin başında ana lisanı İngilizce olan Amerika ya da İngiltere’den gelen hocalarımız bulunuyor. Amerikan aksanlı hocalarımız daha ileri düzeylerde iştirakçilerle konuşurken, daha anlaşılır aksanlı hocalarımız ‘konuşamıyorum’ ya da ‘konuşuyorum’ düzeylerinde yer alıyor” diye konuştu.
“Müfredata uygun bir bahis belirliyor ve ona uygun sorular hazırlıyoruz. Onun da 30 konuşturan sözü oluyor. Sohbeti yabancı hocalarımız yürütüyor. Bir sefer konuşurken altı, yedi defa dinliyorsunuz. Altı yedi defa dinlerken bir sefer konuşuyorsunuz. Daima bir etkileşim oluyor. İştirakçi İngilizce’ye maruz kalıyor. Yani kelam konusu sohbette lisanla ilgili olması gereken her şey yaşanıyor.” Altan Çarıkçıoğlu
‘SİHİRBAZ DEĞİLİZ, BÜYÜ YAPMIYORUZ’
İngilizceyi hiç konuşamayan hatta “what is your name? – ismin nedir” sorusuna dahi karşılık veremeyen bir iştirakçisinin olduğunu anlatan Çarıkçıoğlu, “Müzisyen olan bu iştirakçimiz, bir ay sonra konuşuyorum düzeyine geçti. Üç ay sonra ise akıcı konuşuyorum düzeyine geldi ve kafeye gelmeyi bıraktı. Bu arkadaşımız müzisyen olma avantajını kullandı. Ortalama bir insan iki ayda ‘konuşuyorum’, üç-beş ayda da ‘akıcı konuşuyorum’ düzeyine geliyor. Sihirbaz değiliz, büyü yapmıyoruz. Biz insanları hakikat yolun içine dahil ediyoruz” dedi.
‘KONUŞARAK İNGİLİZCEMİ GELİŞTİRDİM’
Kafenin müdavimlerinden 40 yaşındaki Serkan Algı, “Konuşarak İngilizcemi geliştirdim. Konuşma pratiği çok yararlı oluyor. Küme hocamız herkese eşit kelam hakkı veriyor. Utangaç beşerler da bir müddet sonra konuşkan insanların yanında açılıyor ve konuşmaya başlıyor. Sınıf ortamından çok sohbet ortamı gibi” diye konuştu.
‘KARŞI TARAFLA KONUŞMA CÜRETİNİ BULDUM’
Lise öğrencisi olan Yaren Ovat, kafenin en genci. Kafenin İngilizce konuşmasına çok büyük katkısı olduğunu söyleyen Ovat, “Karşı tarafla konuşma yüreğini buldum. Kendimi gösterebiliyorum. Bazen İngilizce konuşurken sözleri unutuyordum, cümleyi büsbütün yanlış kuruyordum. Kafede konuşmam oturdu” diye konuştu.
‘ÇOK HOŞ BİR FİKİR ANCAK YÖNETMESİ ZOR’
‘İngilizce biliyorum lakin konuşamıyorum’un çok yaygın bir sorun olduğunu lisana getiren İngilizce Öğretmeni Elif Baba ise, “Genç yaş kümesinin kafeye gidip İngilizce konuşması motivasyonlarını artırabilir. Aslında çok hoş bir niyet ancak her öğrenci tipi için olumlu olduğunu düşünmüyorum. Zira birtakım öğrencileri sınıfta bile tutamazsınız, hedefi yalnızca dersi kaynatmaktır. Ortamın ciddiyetini bozabilir. O yüzden biraz da yönetmesi sıkıntı bir durum. İngilizce kafeden randıman alınıp alınmaması kelam konusu öğretmenin otoritesi ve o kafeyi nasıl yönettiğine de bağlı” diyerek husus ile ilgili görüşlerini paylaştı.
