Karar gazetesi muharriri Mustafa Karaalioğlu, “Ülkenin bir gelecek vizyonu da o vizyonu üretmeye talip olan da yok” değerlendirmesini yaptı.
Karaalioğlu yazısında, “Meseleleri bu kadar derin bir ülkenin siyaseti ve siyasi lisanı bu türlü çelimsiz olamaz. Muhalefet seviyeyi düşürüyorsa iktidar, iktidar düşürüyorsa muhalefet o furyaya katılmaz. İşler bu kadar makus giderken muhalefetin iktidara polemik fırsatı vermemesi beklenirdi, verdi. İşler bu kadar makus giderken iktidarın muhalefete karşı farkını gösterme fırsatını kaçırmaması gerekirdi, kaçırdı. İki kanat da tansiyonu artıran cümbüşe iştirak etmekte beis görmedi.” niyetini lisana getirdi.
Karaalioğlu şu sözleri kullandı:
“Türkiye’nin iktisatta, teknolojide, dış siyasette, yargıda, eğitimde, akademide, kültürde, sanatta amansız bir vizyon yarışına gereksinimi vardır. İktisat makus ancak nasıl âlâ olacağına dair cümle yok.
Dış siyaset zikzaklı lakin gerçek istikameti gösteren parmak yok. Eğitim içler acısı lakin milyonlarca gence ne, nasıl öğretilirse düzey artacak bilen yok. Yargıdan kelam eden çok, hukuk nasıl tesis edilecek, bir işaret yok. Kürt probleminin, dindarların ve laiklerin dindirilemeyen tasalarının kapağını aralayan, aslında yok. Zira ülkenin bir gelecek vizyonu da o vizyonu üretmeye talip olan da yok.
Gelecek beş yılın, on yılın bırakın gayelerini saymayı, muhakkak belgisiz silueti bile varsayım edilemiyor. Siyasetsiz siyaset polemikten polemiğe koşarak vakit öldürüyor. 20 yılı geride bırakan iktidar, yakın geçmişle övünmekten ve uzak geçmişle arbede etmekten gayrısına hacet duymuyor. 20 yıldır bekleyen muhalefet ise, iktidarın kendi kendine ettiğiyle yetinip, yeni fikirlere zinhar gereksinim duymuyor. Herkes, kendi sesinin hayranı, herkes kendi alkışına kulak kesilmiş. Ne kaybolan yılların telafisi için telaş var ne de gelecek yılları kazanmak için bir hazırlık.
Nasıl ki, “yaptık tekrar yaparız” demek bir planın, programın varlığı manasına gelmiyorsa, “şimdikinden daha berbatı olmaz” demek de gelmez. Her ikisi birden mutlak vizyonsuzluktur.
Derin sorunlara bulaşmaktan çekinen siyaset; iki anket, üç araştırmanın kararsızlar dağıtıldıktan sonra yazılan sayılarıyla keyifli olup siyaset yaptığını zannediyor.”
