Tarihçi- müellif İlber Ortaylı, ömrünü yitiren Türkiye’nin kıymetli aydınlarından, müzikolog, piyanist Fazıl Say‘ın babası Ahmet Say’ın akabinde kaleme aldığı yazıda, “Hiç elbet ki müzik Türkiye’de Tanzimat’tan beri ele alınan fakat bir türlü mucibince benimsetilemeyen bir koldur. Ahmet Say’ın bu alanda bıkmayan, radikal tutumlu bir müzikolog olduğu ve bu özelliğiyle unutulmayacağı açıktır” fikrini lisana getirdi.
Ortaylı yazısında, “Salı günü Türkiye üstat bir müzikoloğunu kaybetti. Kaleme aldığı “Müzik Ansiklopedisi” dört cilt, “Müzik Öğretim Derlemesi” ise Türkiye’de müzik öğretmenlerinin ve musiki ile ilgilenenlerin rehberlerindendir. Batı musikisinin Türkiye için değerli rolü olduğunu benimsemişti. Öğretmenliği sırasında halk müzikleri, türküler, folklor kesimleri da derlemiştir. İnanışı prestijiyle tam bir Atatürkçüydü. Bu niteliği üzerinde dururum. Zira maalesef Türkiye solunda da güya liberal kanatta da birtakım tiplerin antikemalist yahut kemalist haller ve telaffuzlar benimsediği açıktır. Halbuki Türkiye’de solun anneannesi içinde Atatürk inkılaplarının kıymetli tarihi rolü vardır ve o denli olmalıdır.” tabirini kullandı.
Ortaylı şunları kaydetti:
“Musiki konusunda başarılı bir öğretici olduğu, talebelerini yetiştirdiği malum. Elbet ki Türk milletine ikramı, oğlu Fazıl Say’dır. 87 yıllık ömründe benim her vakit görüşebildiğim dostum olmadı. Ancak Ankara’daki günlerimde yakın sohbetlerimiz oldu ve müşterek dostlarımız vardı. Hiç elbet ki müzik Türkiye’de Tanzimat’tan beri ele alınan lakin bir türlü yeterince benimsetilemeyen bir koldur. Ahmet Say’ın bu alanda bıkmayan, radikal halli bir müzikolog olduğu ve bu özelliğiyle unutulmayacağı açıktır.”
Ahmet Say kimdir?
Müzik eğitimcisi ve müzik muharriri Ahmet Say, 1935 yılında İstanbul’da, Kadıköy’de doğdu. Küçük yaşta piyano eğitimine başladı. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. 1946’da İstanbul Belediye Konservatuvarı’na girdi. 1950’de konservatuvarı terk etti. 1954 yılında basın-yayın eğitimi almak için Almanya’ya gidip altı yıl orada yaşadı. Yurda döndüğünde Bingöl’de üç yıl öğretmen, halk eğitimcisi ve folklorcu olarak çalıştı. Bu devirde türkü, ağıt ve masallar derledi, halk dansları toplulukları kurdu ve çocuk toplulukları yetiştirdi. Bingöl Kıssaları isimli yapıtı bu devrin eseridir.
1964’te Ankara’ya yerleşti. 1967’de Türk Solu isimli mecmuanın yazı işleri müdürlüğüne getirildi. 12 Mart darbesi devrinde 17 ay mahpus yattı. Mahpustan çıktıktan sonra “Kocakurt” romanını yazdı (1976). 1977’de ise Cemal Süreya, Vecihi Timuroğlu, Ragıp Gelencik, Demir Özlü, Ali Püsküllüoğlu ile aylık Türkiye Yazıları’nı çıkarttı. 1980’den başlayarak kendisini bütünüyle müzik yazarlığına verdi.
Edebiyatçılar Derneği kurucu üyelerinden olan Ahmet Say, iki yıl müddet ile bu derneğin başkanlığını yaptı. Edebiyat ustalarına verilen Edebiyatçılar Derneği Onur Mükafatları Altın Madalyası’nı kurumsallaştırdı.
Konservatuvarlar ile üniversitelerin müzik kısımlarında temel eser olarak okutulan müzik kitaplarının muharriri olan Ahmet Say, “Kamil’in Atı” isimli hikaye ile 1970 yılında TRT Mükafatları Hikaye Yarışması’nı, 1974 yılında Yeni Adımlar Dergisi’nin açtığı Sabahattin Ali Öykü Yarışı Birincilik mükafatı, Antalya Sinema Şenliği Hikaye Yarışı Mansiyon mükafatı, 28. Ankara Memleketler arası Sinema Şenliği “Sanat Çınarı Ödülü”nü kazandı.
“Kocakurt” isimli romanı ile 1975 Milliyet Yayınları Roman Yarışması’nda basılmaya bedel eserler ortasında yer aldı.
